1997. In het vierde jaar van kunstacademie st. Joost startte ik het project 'schaakmat', een serie tekeningen over het tumultueuze bestaan van de koning en koningin met hun onderdanen paard, pion, toren en loper, met als hoofdthema: het conflict.
In de daaropvolgende jaren bleef ik dat thema trouw. Ik maakte grote tekeningen over de strijd tussen mensen onderling, hun strijd tegen de natuur en over het innerlijk conflict. Naast nieuwe tekeningen zijn enkele daarvan nog te zien in de serie 'homo animalis'.
Ook in mijn fotowerk was er, zeker in het begin, sprake van conflicten. Ik ging op pad met de poppen action man en surfgirl, die hun knieën en ellebogen konden buigen waardoor ik ze in alle standen kon zetten. Hun strijdtoneel: de natuur. Beide poppen stierven meerdere doden. Het grootste deel van de foto's liet ik afdrukken om ze te beschilderen met olieverf. Het resulteerde in de serie 'true crime'.
Later verving ik de poppen door uitgeknipte krantenfoto's die ik bewerkte met potlood en krijt. Het thema veranderde langzaam in 'overgave', of misschien waren de papieren figuren gewoon moe na een lange, zware strijd.
Vervolgens scheurde ik een deel van een portret uit een krant en scheurde er zelf ledematen bij, soms uit een belendende tekst. En ik bracht buiten naar binnen; de natuur maakte plaats voor geschilderde decors, waar ik de figuren met naalden op vast pinde. Dit mondde uit in de serie: 'paper lives', waar de thema's 'conflict' en 'overgave' streden om de eerste plaats.
Van de 'paper lives' naar de series 'hybrida intergalactica' en 'vita antiqua' lijkt een grote stap, maar fototechnisch gezien was het een kleine. Zelfde decor, ander sculptuur. Ik kwam op het idee toen ik een mislukte, verfrommelde tekening op mijn werktafel zag liggen. Het binnenvallende daglicht veranderde de prop in een merkwaardig, plantaardig diertje. Mijn fascinatie voor fictieve, hybride organismen op zowel verre planeten als in een vroeg stadium van de aarde was een feit.
Dan is er nog het thema 'familie'. De basis van de serie 'bloedlijn' zijn pasfoto's van mijn ouders en mij. In elk opvolgend werk zie je ons ouder worden. Ook enkele tekeningen uit de serie 'homo animalis' zijn terug te voeren op familiefoto's. In 'de transfiguratie van Johannes' (mijn doopnaam) heb ik foto's uit mijn album met verf, krijt en potlood bewerkt.
​
Ook wil ik 'de kimme doolt' benoemen, een serie inktlandschappen waarvan de eerste stamt uit 1997 en de laatste nog gemaakt moet worden. Een soort nevenproject waar ik altijd op terug kan vallen en waarvan 'classified' en 'spooklijnen' afgeleide fotoseries zijn.
​
In datzelfde jaar (1997) stopte ik met schilderen op doek en begon met tekenen. Op een vruchteloze poging na heb ik ruim 25 jaar geen verfstreek op doek gezet. Tot dit jaar. Ik ging verder met de doeken van die vruchteloze poging. Toen dat naar tevredenheid uitpakte, heb ik ook nieuwe schilderijen gemaakt. Dat resulteerde in de series 'gallery of common people' en 'ridder in nood'.
​
​
Ik probeer iedere nieuwe serie zo open mogelijk te benaderen en stel mijzelf de vraag wat mijn onderwerp nodig heeft om zich volledig te laten zien. Welk medium (foto, tekening, schilderij of een mengvorm daarvan), maar ook welke materialen en techniek. Daardoor heeft elke serie zijn eigen karakter, maar bestaat er binnen iedere serie homogeniteit. En voor mij is het altijd weer spannend - en een grote uitdaging - welke beelden ik nu weer ga maken.
